เตรียมการ ภัยพิบัติ

มึความรู้สึกว่าเรื่องอย่างนี้ ไม่ใชเรื่องอะไรที่ไกลตัวออกไป มันรู้สึกได้ว่าใกล้และเป็นไปได้ทีเดียว ตอนเกิดสึนามิ อ๋อยน้องดาวโทรมาบอก เรายังบอกว่าเป็นไปได้ยังไง เมืองไทยเราไม่มีสึนามิ เพราะตอนนั้นพูดก็พูดเถอะ เราเองก็รู้แบบงูปลามาก แต่คิดว่ารู้แล้ว คือความจริงน่าจะเรียกว่า รู้จักชื่อมากกว่าส่วนรายละเอียดก็งั้นๆ นั่งดูข่าวตั้งนานก็เชื่อครึ่งไม่เชื่อครึ่ง ความรู้สึกแบบ เฮ้ย ตื่นตูมกันไปเองรึเปล่า เรียกกันเอาเองหรือเปล่า ตายเยอะยังงั้นเลยเหรอ แต่ยิ่งดูไปดูไป เวลาผ่านไป ข้อมูลก็ยิ่งหลั่งไหลมา ตายจริงนี่หว่า เยอะซะด้วย อะไรหว่า สึนามิเกิดที่เมืองไทยได้เรอะ
จากนั้นมาเราเริ่มเปลี่ยนความคิดว่าอะไร ก็เกิดได้เอาอะไรมาวัดว่าจะไม่เกิด แล้วนี่เลย ไซโคลนนาร์กีส ถล่มพม่า ตายกันนับแสน ก็เฮ้ย มันใกล้มากเลยนะ แล้วเราจะเตรียมการยังไง เคยคุยเรื่องนี้กันกับเพื่อนหลายคน ขนาดตอนที่ พายุแคทาริน่าถล่ม นิวออร์ลีน สหรัฐ ในประเทศตัวเอง อเมริกาที่ว่าเจ๋งๆ แจ๋วๆ ความช่วยเหลือยังเป็นอาทิตย์เลย ไม่ใช่วันสองวันนะ เริ่มคิดว่า เออ แฮะ บางครั้งยิ่งเราเจริญและใช้เทคโนโลยี่มาก เรียกง่ายๆว่าเป็นทาสมันนี่ มันบอบบางนะ ที่บ้านมียูบีซี ใช้จานดาวเทียมเราเรียกมันว่าเครื่องพยากรณ์อากาศเพราะฟ้ามือครี้มหน่อยเดียวไม่มีสัญญาณแล้ว อดดูทีวี บางครั้งนานเหมือนกันนะ นี่แบบฝนฟ้าตกธรรมดานะนี่ ถ้าเป็นพายุแบบจริงๆ อะไรจะเหลือล่ะ แล้วเดี่ยวนี้ถ้า ทีวีดูไม่ได้นี่จบเลยนะ ข่าวสารเรื่องราวสารพัด ผูกติดเอาไว้ ตายแน่ๆ ไฟดับอีก บางทีดูข่าว โจรมันขโมยน็อตเสาไฟแรงสูง จนเสาล้มไฟฟ้าดับกันเป็นแทบ การไฟฟ้าบอกว่า ถ้าเป็นหลายเสานี่ กรุงเทพมืดแน่นอน โอ้โหแฮะ เราเปราะบางขนาดนี่เลยเหรอ แล้วไม่มีไฟฟ้าใช้นี่ ไม่ต้องพูดถึงเลยนะ จบหมด ชีวิตอัมภาตแน่ๆ โทรศัพท์มือถือนี่ก็เปราะบาง สังเกตุหลายทีแล้ว พายุแรงๆ จะติดต่อยากทันที ถ้าเกิดอะไรขึ้นแบบ นาร์กืสนี่ ระบบโทรทัพท์มือถือจบแน่ๆ แล้วปัจุบันนี่ เป็นทาสมือถือกันหมดทุกคน แค่ติดต่อนิดหน่อยไม่ได้ยังโมโหโน่นนี่ แล้วถ้าวุ่ยวายขนาดนั้นนี่ จลาจลแน่ๆ นึกแล้ว แบบไม่อยากนึกเลย

ก็มานั่งนึกว่า เอ เราจะเตรียมการอะไรได้บ้างแบบเป็นการช่วยเหลือตัวเองขั้นพื้นฐานได้บ้าง ก็เลยเริ่มศึกษาหาอะไรอ่าน เอาในเนตนี้แหละก็ได้ความรู้เพิ่มขึ้นหลายอย่าง ก็เริ่มเตรียมทีละนิด ชั้นแรกเลย นี่ วันนี้ก็ไปเตรีนมหาซื้ออาหารที่เตรียมง่ายกินง่าย เก็บง่ายมาเก็บๆ เอาไว้บ้าง ตั้งเป้าหมายไว้ว่า ให้สามารถที่จะอยู่ได้ภายในเจ็ดวันเป็นอย่างน้อย ก็เริ่มสะสมเอาไว้แหละ ถ้ามันนานไปก็เอามากินแล้ว หมุนเวียนเปลี่ยนเข้าไปใหม่ก็น่าจะเป็นการไม่ประมาทอย่างหนึ่ง เอาล่ะ แค่นี้ก่อนเดี่ยวมาว่ากันใหม่